Pierwsze wydawnictwo przedstawiające solową karierę Dickinsona od strony audiowizualnej. Muzycznie **Dive! Dive! Live!** przedstawia się bardzo podobnie do albumu **Alive In Studio A**. Mamy tutaj głównie utwory z debiutanckiego **Tatooed Millionaire** i inne kompozycje, którymi trzeba było zapełnić czas występu z powodu małej jak na tamte czasy ilości własnych utworów. Dickinson postanowił bowiem przed rozpoczęciem trasy, że nie będzie wykonywał utworów **Iron Maiden**. Tym, którzy już chcą mi wytknąć błąd, wskazując na //Bring You Daughter... To The Slaughter// spieszę z wyjaśnieniem, że to kompozycja solowa Dickinsona która nie weszła jednak na jego debiutancki album, gdyż Steve Harris wyprosił aby znalazła się na płycie **No Prayer For The Dying** - **Iron Maiden**. Do ciekawostek repertuaru można zaliczyć //Sin City// z repertuaru **AC/DC** oraz //Black Night// **Deep Purple** (szczególnie ostatni wart jest polecenia). Od strony wizualnej materiał prezentuje się po prostu poprawnie. Warto nabyć go po to, aby zobaczyć jak radzi sobie na małej scenie frontman **Iron Maiden**. Okazuje się, że służy mu ona równie dobrze jak wielkie stadiony i nie przeszkadza, aby szaleć w doskonale znanym stylu. Zespół towarzyszący prezentuje się natomiast jak jakaś zwykła grupa muzyków, grywająca w barach. Nie ma tu pełnej patosu atmosfery, podniosłego charakteru występu i wymyślnej scenografii. Jest za to atmosfera luzu. Ze względu na repertuar i czas, z którego wydawnictwo pochodzi, mimo wszystko można go polecić tylko zagorzałym fanom solowej twórczości Dickinsona. Pięć naprawdę znanych wersji kompozycji w postaci: //Tatooed Millionaire//, //All The Young Dudes//, //Sin City//, //Black Night// i //Bring Your Daughter... To The Slaughter// to jednak trochę za mało.