Właściwie: Roger Keith Barrett. Spiritus movens **Pink Floyd** w początkowej fazie działalności. Dołączył do grupy niedługo po jej utworzeniu i był pomysłodawcą jej nazwy oraz głównym kompozytorem, wokalistą i gitarzystą. Ze sławą radził sobie zażywając bardzo duże ilości narkotyków, szczególnie halucynogennych, w efekcie powoli tracił kontakt z otoczeniem. Zaczął zawalać koncerty, podczas których stał nieruchomo na scenie, wpatrując się usilnie w jeden punkt, często popadał w katatonię, nie można było nawiązać z nim kontaktu. W efekcie w 1968 roku został usunięty z grupy. Wziął jednak udział w części sesji nagraniowej do jej drugiego albumu **A Saucerful Of Secrets** (1968 r.), gdzie możemy usłyszeć go w trzech utworach (w tym w jednym wokalnie). Ówcześni menedżerzy grupy, nie wierząc w jej sukces bez Barretta, zdecydowali się pokierować jego solową karierą, nie zdając sobie sprawę, że zdradzał on poważne symptomy choroby psychicznej. Po wielkich mękach i bojach z nie będącym w pełni władz umysłowych Barretta z pomocą wielu muzyków, w tym Rogera Watersa i Davida Gilmoura, udało się zarejestrować sporo utworów, które wydano na dwóch albumach w 1970 roku: **The Madcap Laughs** i **Barrett**. Menedżerzy i znajomi muzycy później jeszcze kilkukrotnie próbowali zaciągnąć go na scenę czy do studia, niestety, bez żadnego efektu. Zniknął z życia publicznego, choć długo nie mógł zaznać spokoju, bowiem tłumy fanów wciąż wędrowały do Cambridge w jego poszukiwaniu. Tam właśnie zamieszkał z matką, a po jej śmierci z siostrą. W 1988 roku ukazał się album **Opel**, zawierający niepublikowane wcześniej utwory z lat 1968-1970. Zmarł 7 lipca 2006 w swoim domu w Cambridge. Bezpośrednią przyczyną śmierci były rak trzustki i komplikacje związane z cukrzycą, na którą cierpiał. Ridley Scott planował nakręcić film biograficzny, z powodów prawnych nie doszło jednak do jego realizacji.