Właściwie Samuel Roy Hagar. Amerykański wokalista, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów. Najbardziej znany jest jako wieloletni wokalista **Van Halen**, sukcesy odnosił też jako artysta solowy, obecnie jest członkiem grupy **Chickenfoot**. Jego pierwszym zespołem był **The Fabulous Catillas**. W 1968 przyłączył się do profesjonalnego zespołu **Johnny Fortune Band**, w późniejszym czasie udzielał się w wielu formacjach, aż w 1973 roku zadomowił się w kapeli **Montrose**, z którą nagrał dwa albumy (**Montrose**, **Paper Money**). Ich producentem był Ted Templeman. Zespół opuścił w 1975 roku, na skutek konfliktu z liderem grupy. Rozpoczął więc udaną karierę solową. Współpracując z rożnymi muzykami, jak gitarzyści: David Lewark (1977 r.), Gary Pihl (1977-1984 r.), basista Billy Church, perkusiści: Scott Matthews, Denny Carmassi, Chuck Ruff, David Lauser czy klawiszowcy: Alan Fitzgerald, Geoff Workman i Jesse Harms wydał płyty: **Nine On A Ten Scale** (1976 r.), **Sammy Hagar** (1977 r.), **Musical Chairs** (1977 r.), **All Night Long** (koncertowa, 1978 r.), **Street Machine** (1979 r.), **Danger Zone** (1980 r.), **Standing Hampton** (1981 r.), **Three Lock Box** (1982 r.) i **VOA** (1984 r.). Trzy ostatnie okazały się szczególnie udane i zawierały duże przeboje jak //I'll Fall in Love Again//, //Your Love Is Driving Me Crazy//, //Two Sides of Love//, //I Can't Drive 55// czy też piosenkę //Heavy Metal//, która znalazła się na ścieżce dźwiękowej w animowanym filmie o tym samym tytule. Produkcją **Standing Hampton** i **Three Lock Box** zajął się Keith Olsen, a **VOA** nagrane zostało we współpracy z Tedem Templemanem. Za sprawą charakterystycznego stroju Hagar zyskał sobie w tamtym czasie przydomek "The Red Rocker". W 1984 roku Sammy Hagar nagrał album **Through The Fire** z formacją **Hagar Schon Aaronson Schrieve** (czyli **HSAS**). W projekcie brał udział także gitarzysta Sciorsci, dzieło wyprodukował duet Hagar/Schon. Płyta osiągnęła umiarkowany sukces, w późniejszym czasie Schon wrócił do **Journey**, a Hagar zajął się nagraniami do **VOA**. W 1985 roku Sammy Hagar dołączył do **Van Halen**, z którymi odniósł największe sukcesy - wystarczy wspomnieć, że płyty zespołu z tego okresu **5150** (1986 r.), **OU812** (1988 r.), **For Unlawful Carnal Knowledge** (1991 r.) i **Balance** (1995 r.) stały się multiplatynowymi, a każda z nich docierała do pierwszego miejsca na amerykańskiej liście. Przeboje //Why Can't This Be Love//, //Best of Both Worlds//, //Dreams//, //When It's Love//, //Top of the World//, //Right Now//, //Poundcake// czy //Can't Stop Lovin' You// podbiły świat. Z **Van Halen** Hagar nagrał jeszcze płytę koncertową **Live: Right Here, Right Now** oraz wydał składankę **Best Of Volume 1** - na tej ostatniej zespół powrócił do współpracy z Davidem Lee Rothem, co poskutkowało napięciami w grupie i odejściem Hagara. Jeszcze na początku współpracy z **Van Halen** Hagar nagrał solową płytę **I Never Said Goodbye**. Hagar gra na niej na gitarze i śpiewa, na basie pojawia się Eddie Van Halen, na klawiszach Jesse Harms a na perkusji David Lauser. Na płycie m.in. znalazł się przebój //Give to Live//, a album sprzedał się nieźle - zyskując status złotej płyty w USA. W 1994 roku Sammy Hagar wydał składankę **Unboxed** promowaną przez nowe utwory //High Hopes// i //Buying my Way into Heaven//. Po odejściu z **Van Halen**, Sammy Hagar kontynuował swoją dobrą passę. W 1997 roku pojawiła się w sklepach jego kolejna solowa płyta **Marching To Mars**, która osiągnęła 18 miejsce w USA. W nagraniach wzięli udział m.in. Slash i Matt Sorum z **Guns N'Roses** (poza tym, przede wszystkim basista Jonathan Pierce, perkusista Denny Cramassi i klawiszowiec Jesse Harms). Ogromną popularność w rockowych amerykańskich stacjach radiowych zyskały takie przeboje jak tytułowy //Marching to Mars//, //Little White Lie// i //Both Sides Now//. W 1999 zespół skupiony wokół Hagara przybrał nazwę **The Waboritas**, a w jego skład wchodzili: Vic Johnson na gitarze, Mona Gnader na basie, David Lauser na perkusji i Jesse Harms na instrumentach kl