Właściwie: Robert John Daisley. Australijski basista, kompozytor i autor tekstów. Przez wiele lat członek zespołu **Ozzy'ego Osbourne'a** i współautor znaczącej części jego repertuaru, przez długi okres kariery związany był także z zespołem **Gary'ego Moore'a**, był także członkiem między innymi **Uriah Heep**, **Rainbow** i **Black Sabbath**. Zaczął grać na gitarze w wieku trzynastu lat, a po bas sięgnął rok później. Wspólnie z kolegą Dennisem Wilsonem stworzył wkrótce grupę **Mecca**, z którą wylansował utwór //Black Sally//. Po zmianie nazwy na **Kahvas Jute** zespół wydał album **Wide Open** (1970 r.). Daisley, zdając sobie jednak sprawę, że Australia leży na uboczu rockowego świata, postanowił przenieść się do Anglii. Tam pracował w restauracji, próbując znaleźć pracę w którymś z lokalnych zespołów. W końcu trafił do bluesowego **Chicken Shack**, z którymi zarejestrował album **Unlucky Boy** (1972 r.), a następnie do grupy **Mungo Jerry'ego**, gdzie wziął udział w nagrywaniu **Long Legged Woman Dressed In Black** (1974 r.). Kolejnym przystankiem kariery był zespół gitarzysty i wokalisty z **Chicken Shack** **Stan Webb Band**, z którego przeszedł do **Widowmaker** (albumy: **Widowmaker** (1976 r.) i **Too Late To Cry** (1977 r.)). Stamtąd trafił do **Rainbow** Ritchiego Blackmore'a. Z zespołem tym zarejestrował płytę **Long Live Rock'n'Roll** (1978 r.) i ruszył w trasę koncertową, która została udokumentowana albumem **Finyl Vinyl** (1978 r.). W 1979 roku niezadowolony z rozwoju zespołu, Ritchie Blackmore rozwiązuje jednak dotychczasowy skład **Rainbow** i dziękuje Daisleyowi za współprace. Wtedy trafiła mu się posada w nowopowstającym zespole **Ozzy'ego Osbourne'a**, do którego zarekomendował go David Ardena - syn menedżera Ozzy'ego. Początkowo współpraca układała się doskonale - grupa nagrała dwa znakomite albumy **Blizzard Of Ozz** (1980 r.) i **Diary Of A Madman** (1981 r.) - jednakże wkrótce doszło do konfliktu na tle finansowym między Ozzym i menedżmentem grupy, a Daisleyem i zaprzyjaźnionym z nim perkusistą formacji - Lee Kerslake'm, w wyniku którego obaj muzycy zostali usunięci z zespołu. Spór między Osbournem (w który mocno włączona była jego późniejsza żona Sharon), a muzykami trwał jeszcze przez wiele lat. Doszło nawet do tego, że na reedycjach dwóch wspomnianych albumów z 2002 roku usunięto ścieżki nagrane przez Daisleya i Kerslake'a, zastępując je nagranymi na nowo przez ówczesną sekcję rytmiczną Ozzy'ego - Roberta Trujillo i Mike'a Bordina. Do tego w książeczce **Diary Of A Madman** na zdjęciach zespołu widnieją inni muzycy - Rudy Sarzo i Tommy Aldridge. Daisley wrócił jednak do zespołu Osbourne'a i zagrał na kolejnej płycie studyjnej - **Bark At The Moon** (1983 r.) i trasie koncertowej ją promującej. Mimo, że po jej zakończeniu opuścił grupę, napisał także większość tekstów na album **The Ultimate Sin** (1986 r.) i powrócił do niej pod koniec 1987 roku, aby wziąć udział w sesji nagraniowej **No Rest For The Wicked** (1988 r.), gdzie współtworzył muzykę i napisał sporo tekstów. Jednakże i tym razem Osbourne nie znalazł uznania dla jego pracy i w książeczce oglądaliśmy zespół Osbourne'a z Geezerem Butlerem w roli basisty, który zastąpił Daisleya na trasie koncertowej. Przy okazji kolejnego albumu - **No More Tears** (1991 r.) historia się powtórzyła - Daisley wziął udział w sesji nagraniowej (tym razem bez większego wkładu kompozytorskiego), ale na zdjęciach promujących album i w książeczce widnieje Mike Inez. Ostatni akt współpracy Daisleya z Osbournem to praca nad nowymi kompozycjami w 1994 roku wspólnie ze Stevem Vai, jednakże bez efektu płytowego. Daisley do dziś pozostaje w konflikcie z Ozzym, w wielu wywiadach ze zgorzknieniem podkreślając jak duży był jego wkład w muzykę zespołu Ozzy'ego i jak bardzo nie fair został on potraktowany. Dużo przyjemniej szła Daisleyowi praca z Garym Moorem, która rozpoczęła się albumem **Victims of the Future** (1984 r.) i trwała przez kolejnych osiem lat, w czasie których Daisley zagrał na ośmiu płytach gitarzysty. Po latach wziął także udział w nagrywaniu płyty **Power Of The Blues** (2004 r.). Ponadto, Daisley był w latach 1981–1983 członkiem **Uriah Heep** (gdzie grał również Lee Kerslake) i ma na swoim koncie z tą grupą dwa albumy: **Abominog** (1982 r.) i **Head First** (1983 r.). Wziął także udział w nagrywaniu albumu **The Eternal Idol** (1987 r.) zespołu **Black Sabbath**. Miał wówczas propozycję dołączenia do tego zespołu na stałe, ale ze względu na zobowiązania kontraktowe z zespołem **Gary'ego Moore'a** odmówił. Zagrał także między innymi: na solowych płycie **Billa Warda** - **Ward One: Along The Way** (1990 r.), Carmine'a Appice'a (**Guitar Zeus**, 1995 r.) i Jeffa Watsona (**Lone Ranger**, 1992 r.), z którym potem stworzył grupę **Mothers Army**, do której dołączyli Carmine Appice i Joe Lynn Turner. Z zespołem tym zarejestrował trzy albumy: **Mother's Army** (1993 r.), **Planet Earth** (1997 r.) i **Fire On The Moon** (1998 r.). A z Watsonem współpracował jeszcze przy okazji płyty **Around The Sun** (1993 r.). Ponadto ma na swoim koncie także współpracę z zespołem **Takara**. W 1997 wrócił i na stałe zamieszkał w Australii, gdzie ponownie nawiązał kontakty z Timem Gazem, gitarzystą **Kahvas Jute**. Daisley dołączył do jego bluesowej kapeli **The Blues Doctors**, początkowo na kilka koncertów, później już na stałe, zmieniając szyld zespołu na **The Hoochie Coochie Men** (pochodzący z tytułu bluesowego standardu **Williego Dixona**). W grupie tej gra do dzisiaj, a wiedzie się jej szczególnie dobrze odkąd nawiązania współpracy z Jonem Lordem znanego z **Deep Purple**. Od 2004 roku działa także w **Living Loud**, w którym grają także między innymi Lee Kerslake i Steve Morse.