Pierwszy oficjalny koncertowy longplay Iron Maiden stanowi zapis z dwóch dni występów w Long Beach Arena (tamtejsze występy trwały w sumie cztery dni, a grupa występowała przed 52-tysięczną publicznością). Nagrania fantastycznie uchwycają ówczesny Iron Maiden – pełen ognia, dynamiki, scenicznego szaleństwa, polotu w grze... Słychać fantastyczny zespół heavymetalowy potrafiący porwać każdą publiczność na świecie. Album ten zwykło się uważać za jedno z najwspanialszych wydawnictw koncertowych w historii rocka, często stawiane na równi z legendarnym **Made In Japan** Deep Purple. Na płycie można usłyszeć największe klasyki z początkowego okresu działalności zespołu (//Run To The Hills//, //Hallowed Be Thy Name//, //The Number Of The Beast//, //The Trooper//... chciałoby się wymienić w tym miejscu całą setlistę). Kompozycje są kapitalnie uchwycone i perfekcyjnie zagrane. Niektóre (//Flight Of Icarus//) brzmią w wykonaniu na żywo potężniej, dynamiczniej przez co zyskują dodatkowe walory. Całość zaczyna się dość zaskakująco, od przemówienia Winstona Churchilla z 1940 roku (oczywiście puszczonego z taśmy) co jest trafnym intro do otwierającego cały koncert //Aces High//. A potem już jest tylko słuchanie, od którego ciężko jest się oderwać. O **Live After Death** mówić w samych superlatywach. Uczciwie trzeba jednak przyznać, że jak na jeden z najwybitniejszych albumów koncertowych w historii rocka to są tutaj jednak pewne braki. Przede wszystkim utwory praktycznie odegrane są nuta w nutę w takiej postaci w jakiej ukazały się poprzednio na płytach studyjnych. Trzeba przyznać muzykom, że odegrali wszystko kapitalnie, ale można mieć pewien niedosyt że nie zaserwowali czegoś zaskakującego. Szkoda też, że tak słabo słychać publiczność. Dodam tylko na koniec, że wersja zremasterowana albumu wzbogacona jest pięcioma nagraniami, które nie znalazły się na oryginalnej **Live After Death**, a są to m.in. //Wrathchild// i //Phantom Of The Opera//.