Wpływ **Black Sabbath** na muzykę metalową jest przeogromny. Już na początku lat 70 pojawiali się ich pierwsi poplecznicy (**Pentagram**, **Bang**). Prawdziwa eskalacja miała miejsce jednak dopiero w połowie lat 80-tych, gdy narodził się doom metal. Nurt, który otaczał ciężar sabbathowego riffu najwyższym kultem. **Saint Vitus** był jednym z głównych filarów wczesnej sceny doom metalowej. Jednymi z tych, którzy w największym stopniu ją kształtowali. Album **Saint Vitus** z 1984 roku to w zasadzie deklaracja programowa tej muzyki. Znajdziemy tu wszystko, co w niej najważniejsze. Specyficzny, duszny klimat, potężnie brzmiące i piekielnie nisko nastrojone gitary oraz leniwe tempo. Nie jest prosto stworzyć w tak wąskich ramach muzykę ciekawą, ale na debiutanckim albumie Amerykanom ta sztuka udała się. Niecałe 36 minut przelicza się na pięć długich kompozycji. Dwie pierwsze zwracają uwagę dosyć dużą dynamiką, której w kolejnych numerach już nie będzie. Gitara Dave’a Chandlera pędzi i miażdży wszystko co napotka na swojej drodze. Jej niezwykle sterylne brzmienie sprawia, że **Saint Vitus** szybko wyrobił sobie własny styl, który trudno do dziś pomylić. Zarówno utwór tytułowy , jak i //White Magic/Black Magic// zapadają w pamięć. Ciekawe partie gitary, ale przede wszystkim dobre linie wokalne (ze skandowanymi refrenami) sprawiają, że wspaniale się tego słucha, mimo, że wszystko brzmi bardzo surowo. //Zombie Hunger// jest już bardziej leniwy, zawiesisty, ale i zdecydowanie słabszy - wręcz nudny i bezbarwny. **Saint Vitus** zaczyna swój taniec na nowo w //The Psychopath//. Siłą tej kompozycji są genialne partie gitary, które budują niepowtarzalny klimat oraz solówki, które ciekawie ubarwiają tło. Jest wolno i apokaliptycznie. Niezapomniane ponad dziewięć minut najwyższej próby doom metalu. Zamykający płytę //Burial At Sea// również do najkrótszych nie należy. Dzieje się w nim sporo, ale z mizernym efektem. Obok //Zombie Hunger// najmniej ciekawy fragment płyty. Bilans prosty. Trzy do dwóch czyli wygrana. Efektowny debiut, a najlepsze jeszcze przed nimi.