Nagrania dokumentujące trasę **Fear Of The Dark** ukazały się początkowo na dwóch albumach. **A Real Live One** zawierał nagrania koncertowe z 1992 roku i uwzględniał tylko i wyłącznie te pochodzące z okresu po roku 1984. **A Real Dead One** został wydany pół roku później i zawierał najważniejsze utwory z okresu 1980-1984. Obecnie obie płyty ujmowane są w dyskografii zespołu jako jedno wydawnictwo. Wydawnictwo, które można skwitować stwierdzeniem: nie dorównuje **Live After Death**. Warta uwagi jest głównie płyta z nowszymi utworami. Co prawda na wstępie w //Be Quick Or Be Dead// wyraźnie słychać gorszą formę Dickinsona, ale z utworu na utwór album się rozkręca i w środku mamy już dość interesujące wykonania (//Afraid To Shoot Strangers// czy //Bring Your Daighter… To The Slaughter//). Najmocniejszym punktem płyty jest jednakże jej finał i kapitalne, brawurowe wykonanie //Fear Of The Dark//. Po pierwszą płytkę (chronologicznie **A Real Dead One** wydana została jako druga, ale na połączonym albumie reprezentuje krążek numer jeden) warto sięgnąć choćby po to, by przekonać się jak brzmią koncertowe //Prowler// czy //Remember Tomorrow// w wykonaniu Bruce’a. Trochę może jednak rozczarować, bo Dickinson momentami śpiewa naprawdę irytująco kiepsko. Jego koledzy z zespołu dają za to mocno czadu, ale przy ich okazji z kolei można się przyczepić dość bałaganiarskiego, bootlegowego brzmienia. Plusem jest natomiast wyraźne uchwycenie żywo reagującej na muzykę publiczności.