Po wyśmienitym **Jug Fulla Sun** miałem duże oczekiwania co do jego następcy i może dlatego poczułem się tak bardzo rozczarowany. Dziś krytykowanie **Elusive Truth** nie przychodzi mi tak łatwo jak kiedyś. Na tej płycie jest trochę fajnych pomysłów, ale nie mam wątpliwości - nie jest to album tak wyśmienity jak "jedynka". Początek w ogóle tego nie zwiastuje. Utwór //Spirit Caravan// robi fantastyczne wrażenie. Kawał dynamicznego, melodyjnego stoner rocka, który spokojnie pasowałby na **Jug Fulla Sun**. Całkiem dobrze ma się również //Black Flower//. Trochę cięższy i bardziej zawiesisty (//hail Saint Vitus!//). Dalej wszystko się już rozmywa. Zespół (czy raczej Wino) ma wciąż dobrą rękę do riffów (//Find It, The Departure//) ale w całości te numery większego wrażenia nie robią. Czegoś brakuje. Nie można także nie zauważyć, że **Elusive Truth** miało być z założenia trochę inną płytą. Wolniejszą i chyba mniej przystępną, bardziej odwołującą się do przeszłości lidera. Wiele nagrań bowiem zahacza o klimaty doom-metalowe (//Futility's Reasons, Elusive Truth, Darkness & Longing//), a tam chwytliwe melodie już tak bardzo w cenie nie są. No więc może to wszystko było ukartowane? Może ta płyta miała być mniej przystępna po to, aby zepchnąć grupę w głąb podziemia? Czego bym nie mówić, **Elusive Truth** to rzecz poniżej oczekiwań. Szybko męczy uszy i nudzi, a tam gdzie się ożywia (motoryczne //Lifer City// i //Outlaw Wizard//) jest raczej jałowe. Dorzucam punkt za miażdżący początek.