Trochę dziwna płyta, znajduje się na niej pięć coverów, trzy instrumentalne miniaturki i cztery pełne kompozycje zespołu. Jeśli chodzi o te ostatnie, to po raz kolejny zespół zrobił ruch w stronę nieco luźniejszych muzycznych klimatów (//Secrets//). Najwięcej hard rockowej iskry ma //Hang 'Em High//, a //Little Guitars// i //The Full Bug// są gdzieś pośrodku. Jeśli chodzi o instrumentalne miniaturki, to warto zwrócić uwagę na //Cathedral//, które wbrew pozorom zagrane jest przez Eddie Van Halena na gitarze - w ciekawy sposób wykorzystany został potencjometr głośności, dzięki czemu gitarzysta uzyskał interesujący efekt, który robi złudzenie jakby utwór zagrany został na syntezatorze. Jest też dziki //Intruder// i akustyczne //Little Guitars (intro)//, będące wstępem do kompozycji o tym tytule. Wśród coverów na płycie bardzo rockowe wykonanie //(oh) Pretty Woman// Roya Orbisona i pulsujące, wzbogacone chórkami //Dancing in the Streets//. Jest też kolejny cover **The Kinks** //Where Have All the Good Times Gone!//, który jednak nie robi już takiego wrażenia jak //You Really Got Me//. W luźny sposób trzeba potraktować //Big Bad Bill (Is Sweet William Now)// nawiązujący muzycznie do lat... 20-tych (na klarnecie gra Jan Van Halen, ojciec Eddiego i Alexa), a także śpiewany a'capella //Happy Trails//. **Diver Down** sprawia wrażenie luźniej płyty nagranej dla zabawy, chociaż nie można jej zarzucić "bylejakości" - chodzi raczej o swobodniejsze podejście do muzyki i własnego stylu.