**Killing Machine** wydany w Stanach Zjednoczonych pod nazwą **Hell Bent For Leather** jest albumem nierównym. Przebłyski wybornej formy przewijają się na tej płycie z pomysłami nietrafionymi. I tak na przykład już na początku pomiędzy znakomitymi //Delivering the Goods// i //Hell Bent for Leather// mamy nijakie, stylizowane na amerykańskie radiowe przeboje //Rock Forever// i //Evening Star//. Uogólniając **Judas Priest** wyraźnie zaczęli marzyć o czołówkach list przebojów. Są tu przede wszystkim nieco łagodniejsze, choć wciąż bardzo rockowe utwory z nośnymi, łatwymi do nucenia refrenami (no właśnie choćby wspomniane //Evening Star//). Mocno heavy metalowe są za to //Delivering the Goods// z motorycznym riffem i solówką zagraną z "prędkością światła", //Hell Bent For Leather// czy tytułowy //Killing Machine//, nie mówiąc o opartym na charakterystycznym, jakże klasycznym rozpędzonym riffie //Running Wild//. Plusem jest też udany cover **Fleetwood Mac** //The Green Manalishi// (choć to akurat na amerykańskiej wersji) i rzewna ballada //Before the Dawn// - na długie lata ostatni taki nastrojowy numer w repertuarze Priest. Jest też oparty na motywie perkusyjnym pierwszy radiowy hit **Judas Priest** - //Take on the World//, który jednak niespecjalnie mnie przekonuje. Reasumujac, **Killing Machine** to dobry album, zawierający i znakomite momenty, i zupełnie nijakie utwory, jest bardzo gitarowo i bardzo melodyjnie. Można to potraktować jako obiecujący wstęp do ery komercyjnego metalu, rządzącego na światowej scenie w pierwszej połowie lat 80-tych.