**British Steel** otwiera nowy rozdział w karierze **Judas Priest**, którzy po wydaniu tej płyty stali się jedną z największych gwiazd nurtu New Wave of British Heavy Metal. W przeciwieństwie do większości gwiazd wywodzących się z tego nurtu Priest swoją karierę zaczynali już w pierwszej połowie lat 70-tych, potrafili się jednak umiejętnie podłączyć pod Nową Falę, na którą nota bene sami wywarli wcześniej ogromny wpływ. Na dobrą sprawę droga na szczyt wiązała się z... uproszczeniem swojej muzyki. Niby mamy tu standardowe, nieskomplikowane ścieżki perkusji Hollanda, proste, oparte na power chordach riffy gitarowe, utwory zbudowane głównie na zasadzie zwrotka-refren, a wirtuozeria Tiptona i Downinga ogranicza się głównie do świetnych, efekciarskich solówek, a jednak udało się tymi prostymi sposobami wyjść na szczyty sławy. Prostotę widać chociażby w kultowym //Breaking the Law//, gdzie początkowy riff jest łatwy do zagrania dla używającego dwóch palców początkującego gitarzysty. Mamy na **British Steel** cały wysyp bardzo gitarowych, utrzymanych w dobrym tempie, wpadających w ucho metalowych hitów jak wspomniany //Breaking the Law//, //Rapid Fire//, //Steeler//, //Living After Midnight//, //Grinder// czy mający charakter hymnu //Metal Gods// (z charakterystycznym "dyszącym" motywem). Jest też nieco wolniejszy //Rage// z basowym intro w wykonaniu Iana Hilla, przeciętny //You Don't Have to Be Old to Be Wise// i przytupujący //United//. **British Steel** to kwintesencja stylu: prosto, gitarowo i do przodu. Jest to klasyczna płyta zespołu i jedna z najważniejszych płyt definiujących klasyczny heavy metal. Lektura obowiązkowa.