**Slide It In** to taka trochę dziwna płyta, w innej wersji wydana została w Stanach Zjednoczonych, w innej w Europie. Zespół nieco stara się wyrwać ze swej tradycyjnej bluesrockowej stylistyki i unowocześnić brzmienie w kierunku modnego, przebojowego rocka lat 80-tych. Jeśli patrzeć na zestaw hitów, które tu zgromadzono, udało się to całkiem zgrabnie. Już otwierający album //Gambler// wydaje się być z premedytacją stworzony do radia, z kolei //Standing in the Shadow// to chyba kwintesencja przeboju z połowy tamtej dekady, z niezwykle nośną, wykrzyczaną przez Coverdale'a linią melodyczną i klawiszowo-gitarowym akompaniamentem. Przebojowych, dość gładkich numerów jest tu zresztą więcej: //Love Ain't No Stranger//, //Hungry for Love//, //All or Nothing// i chyba jednak nadmiernie przesłodzony //Guilty of Love//. Jest też bardziej niepospolity //Slow an' Easy//, w którym czuć jeszcze rękę Micky'ego Moody'ego. Dotąd muzyka **Whitesnake** zdawała się opierać duchowi czasu, tutaj brzmienie zespołu jest bardziej sterylne, głos Coverdale'a też jakoś bardziej wyrafinowany. Chociaż generalnie jakiejś totalnej różnicy, choćby w zestawieniu z dwoma poprzednimi albumami, nie ma, ewolucja **Whitesnake** będzie bardziej widoczna na kolejnym krążku grupy. Nie za dobrze wychodzi grupie granie w stylu **AC/DC**, bo riff w całkiem przyzwoitym ogólnie //Give Me More Time// brzmi niemal jak parodia //Highway to Hell// (podobne wrażenie można odnieść słuchając //Split it out//). Płyta niekoniecznie spodoba się wielbicielom bardziej rhythm'n'bluesowej formuły **Whitesnake**. Wielbicielom przebojowego, wygładzonego rocka z lat 80-tych powinna za to przypaść do gustu, skocznych rytmów i niesamowicie chwytliwych melodii jest tu aż nadto.