W zasadzie to logiczna kontynuacja debiutu, płyta podobna w nastroju i stylistyce. Ale całość jest bardziej dopracowana, dojrzalsza, zwarta - po prostu jeszcze lepsza. **Communique** to w większości łagodnie snujące się, płynące z jakąś naturalną lekkością muzyczne opowieści. Najlepszy przykład już na początku płyty, w lekko funkującym //Once Upon a Time in the West//, czy //Single Handed Sailor//, opatrzonym fenomenalną gitarową zagrywką. Knopfler podjął też udaną próbę pewnej kontynuacji //Sultans of Swing// - utwór //Lady Writer// otwierają podobnego typu partie gitary, mamy też podobny rytm, ale sam utwór jest szybszy, pogodniejszy i niezwykle przebojowy. Na płycie po raz pierwszy zwraca uwagę element, który potem zespół dopracuje do perfekcji, mianowicie umiejętne operowanie dynamiką. Szczególnie w utworze //News// możemy podziwiać kunszt muzyków, którzy z wyczuciem i idealnym feelingiem dozują nam doznania, lawirując pomiędzy cichymi, delikatnymi fragmentami, a mocniejszymi uderzeniami. Podobne zjawisko występuje w pięknym, trochę mrocznym //Where Do You Think You're Goin'//. Płyta ze wspaniałą, wysmakowaną muzyką, praktycznie bez słabych punktów. Chylę czoła.