To album wydany tylko po to, żeby wypełnić kontraktowe zobowiązania i móc w końcu rozwiązać grupę. Jak to często w takich wypadkach bywa dostajemy więc archiwalia. Archiwalia, które tym razem powinny ucieszyć każdego fana grupy. W końcu dostajemy bowiem oficjalny dokument koncertowych występów grupy z samego początku działalności, dodatkowo wydany w ramach zasłużonej serii z "BBC" w tytule. Oczywiście, można przyjąć postawę roszczeniową i narzekać, że to nie pełnoprawna koncertówka. Można też być lekkim optymistą z podejściem "lepszy rydz niż nic", a można po prostu - i jest to postawa pożądana - cieszyć się, że tym albumem uzupełniona została pewna luka w oficjalnej koncertowej dyskografii zespołu. Dostajemy tu siedem utworów zarejestrowanych jeszcze w 1978 roku oraz jeden - //Tunnel of Love// z muzycznego show BBC2 "The Old Grey Whistle Test", zarejestrowanego trzy lata później. Pierwsza siódemka pozwala przekonać się nam jak hartowała się stal - niewątpliwie słychać tu wielki potencjał zespołu (świetna wersja //Down to the Waterline//), ale i pewne niedociągnięcia, jakby grali "z pewną taką nieśmiałością". Słychać to szczególnie w //Sultans of Swing//, które wypada szczególnie nieprzekonywująco, bez tej charakterystycznej lekkości. Mamy tu też mały rarytasik - //What's the Matter Baby// - jedyny utwór zespołu stworzony przez obu braci Knopflerów. Mocno zalatujący //Sultans of Swing// (charakterystyczne frazy gitarowe), rozpędzony i pełen rockowej ikry, niemniej jednak... niespecjalnie przekonujący. Generalnie - słychać, że to dopiero początki, daleko do późniejszej staranności, dążenia do wykonawczej perfekcji. Z drugiej strony, może więcej spontaniczności, luzu? Właśnie - wykonanie //Tunnel of Love// to już zupełnie inny zespół. Co tu pisać, wykonanie tego utworu jest po prostu rewelacyjne. Znakomity, klimatyczny wstęp (fanom **Danziga** może momentami lekko kojarzyć się z //Devil's Plaything//) z klawiszami w roli głównej świetnie wprowadza nas w żywiołową wersję tego klasyka. Takie albumy, wydawane "na odczep" rzadko kiedy są wartościowe. Ten stanowi szlachetny wyjątek.