Chcecie usłyszeć historię o tym, jak kilku zwykłych chłopaków z Bergen County (New Jersey) zostało królami polskich (i nie tylko) podwórek? Jeśli tak, to musicie jeszcze poczekać. Na to przyjdzie czas. **Warrant EP** to dopiero przystawka przed daniem głównym (czyli **All Boro Kings** z 1994 roku). Dodajmy - przystawka, która w chwili wydania, nie zyskała większego poklasku i w zasadzie przeszła bez echa. Fonograficzny debiut **Dog Eat Dog**, jak łatwo się domyślać, jest dziełem nieco bardziej surowym i prostszym od ich następnych dokonań. Oczywiście ma to pewien urok, ale... kilku rzeczy tu z pewnością brakuje. Po pierwsze saksofonu. No może nie do końca, bo ten - jakże charakterystyczny dla zespołu - instrument pojawia się tu i ówdzie (//In The Dog House//, //Psychorama//), ale nie odgrywa jeszcze znaczącej roli. Dosłownie pojmowanego rapowania też jest tyle, co kot napłakał (najwięcej w zremiksowanej wersji //In The Dog House//). Może właśnie dzięki temu płyta (czy raczej płytka) dosyć zgrabnie wpasowała się w przeżywającą swój renesans scenę hardcore’ową. Nonsensem byłoby jednak stwierdzenie, że pomiędzy **Warrant EP** a **All Boro Kings** istnieje przepaść. Jeden z utworów z tego mini-wydawnictwa znalazł nawet dla siebie miejsce na pierwszym pełnowymiarowym albumie zespołu. //In The Dog House// (bo o nim mowa) w swoim późniejszym wcieleniu zostało wzbogacone o rapowaną wstawkę i dodatkowe partie saksofonu. Także //It’s Like That// , //World Keeps Spinnin’// i //Dog Eat Dog// często można było znaleźć jako dodatki na rozszerzonych wersjach **All Boro Kings**. Warto też chyba zaznaczyć, że zespół od początku charakteryzowały takie cechy, jak poczucie humoru i dystans do świata. Weźmy już sam tytuł EP-ki. Rok przed jej wydaniem pudelmetalowy zespół **Warrant** zaprezentował światu album o nazwie **Dog Eat Dog**. Co zrobili zatem **Dog Eat Dog**? No sami widzicie. A po co? Dla zgrywu (chyba że w ten sposób chcieli się jakoś zareklamować). Problem z **Warrant EP** jest taki, że łatwiej znaleźć **All Boro Kings** w wersji rozszerzonej, niż odnaleźć tę nieco już zapomnianą małą płytkę. Inna sprawa, że ci, którzy wolą późniejsze, nieco bardziej eklektyczne dokonania zespołu, mogą być rozczarowani nazbyt jednowymiarowym charakterem zawartej tu muzyki. Nie zmienia to faktu, że **Warrant EP** może się podobać – zwłaszcza tym, którzy lubili hardcore’owe klimaty pierwszej połowy lat 90.