Nie wiem na ile to sugestia tytułem albumu ale do tej płyty **Saxon** najlepiej pasuje określenie "solidna". Utwory prezentują dość równy poziom, brzmienie jest masywne, bardzo "heavy", kompozycje wpadają w ucho... Ale jednak brak tu jakiegoś szczególnego błysku. Posłuchajmy pierwszego z brzegu przykładu - tytułowego //Solid Ball of Rock// **Brama Tchaikovsky'ego**. Mamy tu dosadne riffowanie i uparcie powtarzany refren, może się to naprawdę podobać, choć na kolana nie powala. Dobrze wypada też równie energetyczny i gitarowy //Lights in the Sky//, oparty na galopującym rytmie. Ciekawie brzmi //Ain't Gonna Take It// z zadziornym śpiewem Byforda i gitarowym hałasem w zwrotce, zaskakująco śpiewnym refrenem i z przyjemną, relaksującą solówką. Tym razem nie brakuje **Saxon** prawdziwie metalowego impetu. Chociażby //Altar of the Gods// aż iskrzy się od gitarowej energii. Takich utworów oczekujemy od tej kapeli! Kapitalną dawkę energii dostajemy też w czadowym //Baptism of Fire//, który oparty jest na bardzo soczystym, choć prostym riffowaniu. Podobnie przebojowo i energetycznie jest w //I'm On Fire//, choć tu pobrzmiewa już charakterystyczna dla poprzednich albumów gładka melodyka. Bywa i przebojowo, w stylu poprzednich albumów. W tym miejscu wymienić trzeba przede wszystkim //Requiem (We Will Remember)//, nieco spokojniejszy, acz i tak żwawy numer, poświęcony zmarłym gwiazdom rocka. Echo glammetalowej przebojowości słychać też w skocznym //I Just Can't Get Enough//. Spodobać się może //Refugee// połączone ze wstępem //Overture in B-Minor//. Jest to wolny, falujący numer, z zamaszystą melodyką i z odrobiną bluesowej barwy. Swoje trzy grosze dokłada nowy basista Nibbs Carter, który samodzielnie skomponował na tą płytę aż cztery utwory. Jeden z nich //Bavarian Beaver// to właściwie solówka na basie, stanowiąca wstęp do zamykającego album zjadliwego //Crash Dive//. Wrażenia po przesłuchaniu całości? Bardzo dobre. Niemniej brakuje mi tu utworów, które umieściłbym na składance z moimi ulubionymi kawałkami **Saxon**.