Po udanym wejściu **Saxon** w XXI wiek oczekiwania co do nowej płyty były bardzo duże, tym bardziej, że brytyjski kwintet przyzwyczaił swoich fanów do tego, że poniżej pewnego poziomu po prostu nie schodzi. Tymczasem //**Into The Labirynt**//, choć od poprzedniego albumu jakoś bardzo nie odstaje stylistycznie, to specjalnych emocji już nie budzi. Kilka ciekawych utworów przeplata się tu z paroma neutralnymi dla ucha wypełniaczami. No i szybkich, heavymetalowych killerów jest tu mniej. Płyta na pewno jest dość zróżnicowana. Początek w postaci //Batallions of Steel// jest dość mocny i pompatyczny, do tego wzbogacony kobiecymi chórami, przez co można mieć tu pewne skojarzenia z power metalem lub metalem gotyckim. Ale już //Live to Rock// czy //Slow Lane Blues// to po raz kolejny nawiązanie do dorobku **AC/DC**. Na szczęście nastrojowo zaczynający się //Demon Sweeney Todd// to mocna, heavymetalowa jazda do przodu. Trochę szybciej jest też w //Hellcat// ale to już znacznie słabszy numer. A takie //Crime and Passion// czy //Protect Yourself// to melodyjne utwory w średnim tempie, oparte na masywnych, gitarowych riffach. Trochę spokojniej, niemal balladowo jest w zwrotkach interesującego //Voice//. Z kolei całkiem udany //Come Rock of Ages (The Circle Is Complete)// swoją ujmująca melodyjnością przypomina mi to, co **Saxon** grał w drugiej połowie lat 80. Wrażenie robi kompozycja //Valley of the Kings//, z kapitalną zwrotką i mocnym patetycznym refrenem, który akurat w tym przypadku wypada nader interesująco. Nie mówiąc już, że część z gitarowymi solówkami wręcz miażdży klimatem. Jest to najbardziej wciągający fragment płyty, która jest w ogólnym ujęciu po prostu niezła. Warto dać jej dodatkowego plusa, za fajne, soczyste brzmienie. Nie jest to może tak wciągający materiał jak //**Lionheart**// czy //**The Inner Sanctum**//, ale i tak //**Into The Labirynth**// jest z pewnością płytą godną polecenia wszystkim fanom melodyjnego heavy metalu.