Piąty album koncertowy **Saxon** składa się z dwóch płyt kompaktowych i zawiera niemal dwie i pół godziny materiału, nagranego w ciągu dwóch lat na światowych scenach. Zwykle w przypadku tego typu wydawnictw pada pytanie o spójność materiału. W tym przypadku spójność jest. Nie słychać ani przerw między utworami, ani specjalnych różnic w brzmieniu różnych fragmentów z różnych występów, no może czasem niektóre utwory brzmią nieco bałaganiarsko i mało selektywnie, a i Biff Byford czasem śpiewa świetnie, a czasem słychać u niego odznaki gorszej formy, ogólnie jednak nie rzuca się to w uszy. Tym razem pominięto kilka istotnych klasyków, takich jak //747 (Strangers i the Night)//, //Motorcycle Man//, //20.000 Ft.//, //Denim and Leather//, //Princess of the Night// czy //The Eagle Has Landed//. Ze "stałych" klasyków w zasadzie są tylko //Wheels of Steel// (z irytującym "niemieckim" Biffa w środku), //And The Bands Played on//, //Crusader// i z późniejszego okresu //Broken Heroes// i //Solid Ball of Rock//. Są za to mniej oczywiste utwory z pierwszych płyt, w większości znane w wersjach koncertowych z bootlegów, koncertowych składanek czy wydawnictw video. Choć nie powiem, niezła frajda posłuchać wykonania "na żywo" //To Hell and Back Again// albo kipiącego energią //Warrior//. Aż trzy utwory pochodzą z pierwszej płyty grupy: jak zawsze ujmujące //Frozen Rainbow// oraz mocne //Stallions of the Highway// i //Backs to the Wall//. Utwory ze starych płyt zebrane są na pierwszym kompakcie, na drugim można posłuchać przede wszystkim koncertowych wersji utworów z albumu //**Lionheart**//. Pominięto jedynie (niestety) kompozycje //Witchfinder General// i //Justice//. W //To Live by the Sword// wpleciono //Unleash the Beast//, znalazło się też miejsce na cover //The Court of the Crimson King//, kipiący energią //Dragon's Lair//, potężnie i soczyście brzmiący //Travellers in Time//, pełen iskier //Rock Is Our Life// oraz wspomniane już stare hity: //Broken Heroes// i //Solid Ball of Rock// na koniec. Jak na możliwości techniczne XXI wieku album nie brzmi zbyt imponująco, czasem wręcz niedbale, ale zebrano tu tyle świetnego, koncertowego grania, że jest po co po tę płytę sięgać. Fani zespołu z pewnością z przyjemnością posłuchają mniej znanych w wersjach koncertowych kultowych utworów z pierwszych, klasycznych płyt, a także tych zupełnie nowych kompozycji. Mimo paru minusów, to po prostu płyta godna uwagi.