Słuchając //**Have a Nice Day**// nieco tęskno się robi za starymi czasami. **Bon Jovi** nigdy nie był jakimś szczególnie metalowym zespołem, jednak ich muzyka miała w sobie rockową zadziorność, która łączyła się idealnie z ich wrodzoną melodyjnością. Dwie dekady później ich muzyka pozostała melodyjna, jednak znikł gdzieś ten rockowy pazur. Gdzieniegdzie słychać jakiś gitarowy riff, ale niemal w każdym przypadku brzmi on bardzo miękko i cichnie kiedy tylko śpiewać zaczyna Jon. Od czasu do czasu błyśnie jakąś solówką Sambora, ale to w zasadzie tylko sporadyczne smaczki... Niemniej materiał na albumie jest bardzo przyjemny dla ucha. Pozytywnie nastraja utwór tytułowy, to taki radosny hardrockowy numer z fajna melodią i krótką, acz efektowną solówką Richiego Sambory. Czyli generalnie to, co **Bon Jovi** umie robić najlepiej. //I Want to Be Loved// z talk boxem w tle to miękki, śpiewny rockowy numer na współczesną modłę. //Who Says You Can't Go Home// to szalenie melodyjna, radosna piosenka, której posłuchać można też w wersji country, zaśpiewanej prze Jona w duecie z Jennifer Nettles. Słychać też bardziej energetyczne numery jak //Complicated// czy //Story of My Life//. Mnie jednak na tle tych wszystkich utworów szczególnie wpadła w ucho kompozycja //I Am//, która ma w sobie coś intrygującego... Jest też kilka ballad, nie robią one jednak jakiegoś większego wrażenia. Było nie było, //**Have a Nice Day**// to kolejny kasowy sukces **Bon Jovi**.