Minęło 25 lat od wydania debiutanckiej płyty **Bon Jovi**. W tym czasie zespół zyskał rzesze fanów na całym świecie, sprzedał ponad 100 milionów płyt, ugruntował swoją pozycję w historii rocka kilkoma niezapomnianymi przebojami. Płyta //**The Circle**// wydaje się jednak być już po prostu odcinaniem kuponów i nie zmieni tego nawet kilka milionów sprzedanych egzemplarzy tego krążka, bo pierwsza dekada XXI wieku jest stopniową, artystyczną agonią tego zespołu - niemal każda kolejna płyta wydaje się być coraz słabsza. Ale marketing jak widać działa dobrze i wystarczy ładna buźka zbliżającego się niemal niezauważenie do pięćdziesiątki Jona Bon Jovi i kilka wpadających w ucho melodii by kolejna dość kiepska płyta stała się światowym bestsellerem. Większość materiału to kolejne odcinki z cyklu "to już było" czasem wręcz dosłownie (partia w //Work For the Working Man// brzmi niemal jak ta ze słynnego //Livin' on a Prayer//). //We Weren't Born to Follow// to taki typowy przebój **Bon Jovi**, //When We Were Beautiful// to kolejna słodka ballada z produkcji taśmowej. I tak dalej i tak dalej. Gdzieniegdzie dodano trochę (dosłownie trochę!) mocnych gitar, czy efektowne solo (//Bullet//), gdzie indziej trochę smyków (//Live Before You Die//). Nie ma to wszystko jednak siły przebicia, a Jon momentami śpiewa po prostu pasywnie. Album //**The Circle**// napawa mnie tak w ogóle pesymizmem, bo zdaję sobie sprawę, że bardzo możliwe że kolejna płyta będzie lepsza jakościowo, jednak pewnie nie będzie inna stylistycznie i brzmieniowo. Bo z punktu widzenia menedżmentu zespołu po co zmieniać produkt, który się tak dobrze sprzedaje?