Wraz ze zmianą wokalisty zmienił się również styl **Samson**. Chociaż być może trafniejszym stwierdzeniem jest powrót zespołu do grania zbliżonego do tego z czasów //**Survivors**//, utwory są nieco wolniejsze, praca gitar nieco bardziej toporna, a melodie za sprawą nowego śpiewaka Nicky'ego Moore'a nie są już tak ekstremalne. Ale czy to zmiana na gorsze? W przypadku tego albumu niekoniecznie. Płyty **Before The Storm** słucha się przyjemnie. Czasem jest bardziej masywnie (//Dangerzone//), czasem luźniej (//I'll Be Round//, //Life on the Run//) czy wręcz rockandrollowo (//Steal Away//). Bywa szybko, mocno i melodyjnie (//Test of Time//, //Turn out the Lights//), a także przebojowo i zarazem siarczyście (//Losing My Grip//). Trochę gorzej jest jak muzyka **Samson** staje się nieco słodsza, bardziej zorientowana na radiowych słuchaczy (//Red Skies//), ale nie jest to jakieś szczególnie rażące. Tymczasem na zakończenie dostajemy prawdziwą perełkę w postaci przeuroczej ballady //Young Idea//, która zaczyna się od klimatycznych dźwięków gitary akustycznej i z czasem nabiera bardzo rockowych, mocnych akcentów. Głos Nicky'ego Moore'a znacznie odbiega zarówno pod względem barwy jak i możliwości wokalnych od głosu Bruce'a Dickinsona, jednak właśnie taki nieokrzesany, zachrypnięty śpiew pasuje do tego albumu. Zresztą tak wokalista jak i Paul Samson wyraźnie przejawiają inklinację do blues rocka. Choć fani typowo metalowego łojenia mogą poczuć pewien niedosyt tym materiałem, to jednak płyta jest dość równa, a całości słucha się po prostu miło, bo jest to po prostu solidna porcja rockowo-metalowego grania.