Po rozstaniu z Grapowem i Kuschem, muzycy **Helloween** podkreślali, że ich właściwy profil to optymistyczne, melodyjne metalowe granie. Jednakże okładka nagranego dziesięć lat później //**7 Sinners**// wygląda dość groźnie. Album zaiste odstaje od typowego helloweenowskiego radosnego power metalu. Można powiedzieć, iż to takie trochę //**Dark Ride 2**//. I podobnie jak tamten album, również i ten zrobił duże wrażenie na szerokiej rzeszy fanów, ale niekoniecznie akurat tych, którzy na swoich idoli wybrali właśnie Niemców z Hamburga. Utwory brzmią ciężko i masywnie. Brzmi tak nawet nawiązujący do tematu z //Perfect Gentleman// //Who Is Mr Madman//. A jeden z najlepszych na płycie - //Long Live The King// z morderczą perkusją i z opartym na flażoletach riffem tnie zapamiętale jak piła tarczowa. Bardzo obiecująco brzmi cały początek albumu. Mamy tu krótkie, mocne, dosadne numery - //Where The Sinners Go// z przytłaczającym riffem i dynamiczny //Are You Metal//, z maszynowym riffem z klawiszami w tle. Niewiele im ustępują wspomniany już //Who Is Mr Madman// i //Raise the Noise//. Choć są to już bardziej chwytliwe numery. Co ciekawe, w tym ostatnim numerze mamy... solo na flecie. Weselszym i bardziej powermetalowym numerem jest przede wszystkim //World of Fantasy//, będący kompozycją basisty, Markusa Grosskopfa. Nie zabrakło ballady, ale raczej średniej, w postaci //The Smile of the Sun//. Generalnie pO bardzo dobrym początku, w drugiej połowie albumu słychać lekki przestój, choć sama końcówka (//The Sage, The Fool, the Sinner//, //My Sacrifice// i //Far in the Future//) wypada jeszcze przyzwoicie. Ogólnie album należy uznać za udany, choć niekoniecznie oferuje to, co typowo powermetalowi fani chcieliby słyszeć w wykonaniu swoich ulubieńców. Pozytywną stronę takiego obrotu rzeczy stanowi fakt, że płytę doceni szersze spektrum fanów ciężkiego grania, nawet jeśli nie gustują na co dzień w power metalu.