Osiem lat temu swym spektakularnym debiutem //**Rise**// przyczynili się do wybuchu mody na granie hard rocka w wersji retro, na wskrzeszenie brzmienia z lat złotej ery tego gatunku. Siedem lat później, fala zespołów grających w tej stylistyce dosłownie nas zalewa, a każda wielka kapela, ma co najmniej trzech uznanych naśladowców, niektórych o niemalże oficjalnym statusie. **The Answer** z prawie 15-letnim stażem grania są zatem weteranami gatunku, a swoim czwartym albumem udowadniają, że wciąż nie mają w nim sobie równych. Okładka jest fajną metaforą przesłania albumu i emocji, jakie na nas czekają. To swoją drogą jedno z ostatnich (o ile nie ostatnie) dzieło znakomitego Storma Thorgersona. Dziesięć utworów, każdy po trzy minuty z kawałkiem, z jedną trochę dłuższą balladą (//Call Yourself a Friend//). Kanony gatunku zespół ma w małym palcu. A to, że jest trochę krócej niż wcześniej, wychodzi tylko na plus. Album jest zdecydowanie bardziej zwarty i równiejszy niż wcześniejsze. Od początku porywani jesteśmy pełnymi werwy riffami, dobrymi melodiami i przebojowymi refrenami. Ciężko nie poczuć pozytywnej energii płynącej z tego grania. Słychać emocje muzyków i to, że kochają to, co robią, a to znakomicie przekłada się na wrażenia słuchacza. Cormac Neeson jest w swoim fachu doskonały, udowodnił to już wcześniej. Jednocześnie trochę szkoda że Paul Mahon do dobrego riffowania i bujania w zwrotkach, nie dołoży ciekawszych solówek. Poszczególne utwory kierują nasze myśli ku różnym inspiracjom, momentami zaskakującym (wstęp, riff i sekcja //Leave With Nothin'// jednoznacznie kojarzy się z **Rage Against The Machine**, z kolei //Speak Now// kieruje myśli ku klimatom pudel-metalowym czy przebojom **Bryana Adamsa**), ale **The Answer** nie są tylko zwykłymi odtwarzaczami dźwięków lat minionych, ich muzyka, choć wyraźnie inspirowana i nie wolna od kliszy, cechuje się również sporym wkładem własnym. Posłuchajcie najlepszego na płycie //Spectacular//, ten utwór pokazuje ich możliwości. //**New Horizon**// to bardzo przebojowa, energetyczna i udana płyta. Jednocześnie, wbrew tytułowi, nie wnosi do dotychczasowej twórczości grupy niczego nowego. A, biorąc pod uwagę jej sceniczny staż , wyśpiewywane //we could be spectacular// wydaje się być coraz bardziej odległe. I wydaje się, że **The Answer** pozostaną najlepszymi w swojej kategorii, ale poza nią nie wyskoczą. A może wcale im to nie przeszkadza? Cieszmy się tą muzyką, tak jak i oni.