**Infinite** to czwarty album nagrany w składzie Kotipelto/Tolkki/Kainulainen/Michael/Johansson. **Stratovarius** utrzymuje obrany kurs, odchodząc bardzo daleko od swoich początków utrzymanych w klimatach NWOBHM. Brzmienie jest bardzo sterylne, choć kiedy mamy okazję słyszeć czasem samą gitarę Tolkkiego (choćby riff na wstępie //Glory of the World//) to czuć trochę heavymetalowego czadu. Ale nawet w tym wspomnianym utworze do akcji szybko włącza się Johansson i metalowy riff przykryty jest przez gęste klawiszowe pasaże. Albo spójrzmy na przebojowy //A Million Light Years Away// gdzie partie Johanssona górują nad gitarowym riffem i robi się jednak trochę za bardzo cukierkowo. Album zaczyna się od dużego hitu - //Hunting High and Low// to kolejny przebojowy numer **Stratovarius** ze świetnym, wpadającym w ucho refrenem. Aczkolwiek widać tu powielanie pewnego schematu, - pikające klawisze, żwawe tempo, akustyczne arpeggia w stonowanej zwrotce... niemniej do starego przepisu dodali coś od siebie i wyszedł kolejny świetny utwór. Następny w kolejce, //Millenium// to bardziej powermetalowe oblicze zespołu z niekończąca się galopadą na dwie stopy, podobną filozofię grania słychać w całkiem niezłym //Phoenix//, choć tu akurat irytuje "kreskówkowy" wzniosły refren. A jest jeszcze //Freedom//, taka wariacja znanych już melodii. Na szczę\ególną uwagę zasługują dwa progresywne utwory. //Mother Gaia// zaczyna się delikatnie, uroczyście, potem utwór uderza w mocno patetyczne tony, takie w stylu //Years Go By// z poprzedniego albumu, później wyłania się melancholijny, instrumentalny temat w którym główną rolę odgrywa Timo Tolkki, który po raz kolejny pokazuje, ze dojrzał do tego, że nie musi zawsze popisywać się swoją szybkością i wirtuozerią, żeby pięknie grać. Z kolei //Infinity//, kontynuujący tradycję //Visions// i //Destiny// to opus magnum tego albumu, intrygująca, dostojna, dziewięciominutowa rozbudowana kompozycja z pięknie zaaranżowanymi chórami na tle ciężkiego, metalowego riffu. I w zasadzie mógłby być to koniec albumu, bo następująca później ballada //Celestial Dream// już przechodzi bez większego echa.