W połowie siódmej dekady XX wieku dużą popularnością cieszył się w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych bluesrockowy zespół **The Yardbirds**, zaliczany do tak zwanej "brytyjskiej inwazji" lat 60. Jego gwiazdami byli znakomici gitarzyści, najpierw Eric Clapton, potem Jeff Beck. Tego drugiego polecił do grupy jego przyjaciel, wzięty londyński muzyk sesyjny Jimmy Page (ur. 1944 r.), który sam zresztą miał propozycję, by zastapić wówczas Claptona. Page dołączył do zespołu rok później, w czerwcu 1966 r. i, choć był uznawany za znakomitego gitarzystę solowego, to w **The Yardbirds** pełnił rolę... basisty, acz zdarzało się, że wspólnie z Beckiem grali partie solowe. Pół roku później Becka nie było jednak już w zespole i Page przejął jego rolę. Nie trwało to jednak długo. Gwiazda zespołu zaczynała blednąć i w efekcie rozpoczął się proces jego rozpadu. Wokalista Relf i perkusista McCarty postanowili zmienić kierunek muzyczny i zakładając nową formację **Renaissance** skierowali się ku bardziej tradycyjnym inspiracjom muzyki klasycznej i folku. Z kolei gitarzysta rytmiczny Dreja postanowił zająć się... fotografią. Page i menedżer Peter Grant zostali niejako "na lodzie" gdyż "w spadku" dostali zobowiązania kontraktowe. Page stanął przed dużym wyzwaniem, jakim było skompletowanie praktycznie zupełnie nowego zespołu, kontynuującego tradycję **The Yardbirds**. Muzyk chciał wciąż korzystać ze zdobyczy blues rocka, wzmocnionego potężnym brzmieniem. Zaczął szukać nowych kompanów. Początkowo w roli wokalisty widział Terry'ego Reida, potem jednak usłyszał o pewnym bardzo utalentowanym wokaliście Robercie Plancie (ur. 1948 r.), występującym wówczas w zespole **Hobbstweedle**, którego postanowił zobaczyć na scenie. Styl śpiewania Planta zrobił na nim ogromne wrażenie, więc z miejsca zaproponował mu miejsce w grupie. Ten przyjął propozycję i przy okazji ściągnął swojego starego kumpla, z którym grał wcześniej w grupie **Band of Joy**, Johna Bonhama (ur. 1948 r.). Tenże, perkusista, początkowo nie był zbytnio przekonany, czy chce dołączyć do zespołu, w końcu jednak przystał na propozycję. W międzyczasie do współpracy zgłosił się basista John Paul Jones (właściwie John Baldwin, ur. 1946 r.), który podobnie jak Jimmy Page był w latach 60. wziętym muzykiem sesyjnym i już współpracował z Pagem, nagrywając zresztą nawet utwory dla **The Yardbirds**. Panowie zagrali razem i od razu stało się dla nich jasne, że w czwórkę dokonają rzeczy wielkich. Póki co jeszcze pod nazwą **The New Yardbirds** ruszyli na trasę po Skandynawii. Niedługo jednak przyjęta został nazwa, pod która wznieśli się na sam szczyt - **Led Zeppelin**. Jej inspiracją było określenie perkusisty **The Who** Keitha Moona, który stwierdził raz, że supergrupa założona przez Jimmy'ego Page'a poleci w dół jak "Ołowiany (ang. lead) Zeppelin". Zmiana nazwy miała miejsce podczas serii koncertów w Anglii, jesienią 1968 roku.