Podwaliny pod zespół **Rainbow** powstały w 1974 roku, kiedy to Ritchie Blackmore postanowił nagrać na własną rękę cover utworu //Black Sheep Of The Family// (autorstwa formacji **Quatermass**). Do współpracy zaprosił m.in. lidera regularnie towarzyszącego **Deep Purple** podczas tras amerykańskiego zespołu **Elf**, Ronniego Dio. Ta współpraca doprowadziła w 1975 roku do nagrania albumu **Ritchie Blackmore's Rainbow**. Skład oprócz Ritchiego i Ronniego stanowili ówcześni muzycy **Elf** - basista Craig Gruber, perkusista Gary Driscoll oraz klawiszowiec Mickey Lee Soule, a oprócz wspomnianego //Black Sheep Of The Family//, znalazły się na albumie kompozycje duetu Blackmore/Dio oraz instrumentalny cover zespołu **The Yardbirds** //Still I'm Sad//. Blackmore był w tym czasie znudzony **Deep Purple** i nie odpowiadał mu nowy styl zespołu zmierzający w kierunku muzyki funk i soul, głównie za sprawą Davida Coverdale'a i Glenna Hughesa. Postanowił wrócić do rock and rolla i po nagraniu albumu **Stormbringer** i miesiącu koncertowania, w kwietniu 1975 opuścił zespół, skupiając się na swojej nowej kapeli. Szybko dokonał roszad w składzie, pozbywając się Grubera i Driscolla (odszedł i Soule, który niedługo potem dołączył do... głównego antagonisty Blackmore'a z **Deep Purple** - Iana Gillana). Skład kapeli został uzupełniony przez perkusistę Cozy'ego Powella, basistę Jimmy'ego Baina i klawiszowca Tony'ego Careya. W tym składzie nagrany został album **Rising**, wyprodukowany przez Martina Bircha (podobnie zresztą jak było to w przypadku debiutanckiego albumu). Wydawnictwo okazało się wielkim sukcesem, znalazło się na nim sześć znakomitych kompozycji o hardrockowym zacięciu i ciężkim brzmieniu, na czele z dokonałym //Stargazer//. Album doszedł do szóstego miejsca w Wielkiej Brytanii na liście najlepiej sprzedających się krążków i zyskał status złotej płyty. Zespół ruszył na światowe tournee, podczas którego niemieckiej i japońskiej części dokonano nagrań do koncertowego **On Stage**, a materiał z kilku niemieckich występów ukazał się kilkanaście lat później na płytach **Live In Germany** i **Live In Europe** (w Stanach Zjednocznonych). **On Stage**, zawierający oprócz repertuaru **Rainbow** 13-minutową wersję utworu **Deep Purple** //Mistreated// dotarł do 7-go miejsca na brytyjskiej liście, stając się srebrną płytą. Blackmore był jednakże niezadowolony z Jimmy Baina i zwolnił go na początku 1977 roku, a niedługo los basisty stał się też udziałem klawiszowca Careya. Na ich miejsce dokooptowano odpowiednio Marka Clarke'a i Davida Stone.