Muzyczne drogi Dave'a Neabore'a i Seana Kilkenny'ego zeszły się po raz pierwszy w zespole **Mucky Pup**, w którym to pierwszy z wymienionych muzyków przez pewien czas pełnił rolę etatowego basisty (możemy go usłyszeć na albumie **A Boy In A Man's World**). Sean był natomiast uważany bardziej za przyjaciela grupy - grywał czasem na koncertach, a w 1989 roku na pewien czas zastąpił na stanowisku gitarzysty Dana Nastasiego. Kilkenny występował z **Mucky Pup** podczas lokalnych koncertów, a także wyruszył z nimi na trasę po Europie. Wkrótce jednak musiał ustąpić miejsca powracającemu Nastasiemu. Sytuacja była o tyle komfortowa, że Sean i Dave już wcześniej myśleli o założeniu własnego projektu. Neabore i Kilkenny zamknęli się zatem w piwnicy tego pierwszego i rozpoczęli intensywną pracę twórczą. Chociaż początkowo chodziło tylko o dobrą zabawę, to efekty były na tyle obiecujące, że postanowili zaprosić do wspólnych prób wokalistę, który tchnąłby ducha w pisane przez nich utwory. Nie było przesłuchań ani długich poszukiwań – w zasadzie od razu pomyśleli o kandydaturze Johna Connora, który na lokalnej scenie miał już opinię iście szalonego frontmana. Co ważniejsze, był to szkolny przyjaciel Kilkenny'ego i były członek **Mucky Pup**. Wspólne próby całej trójki zaowocowały powstaniem pierwszych wersji takich utworów, jak //Strip Song//, //Funnel King// i //Psychorama//. Jedynym elementem tej układanki, którego wciąż brakowało, był odpowiedni perkusista. Po niezbyt długich poszukiwaniach skład uzupełnił niejaki Brett (człowiek bez nazwiska). Neabore i Kilkenny odrzucili w kąt instrumenty akustyczne (na których to do tej pory tworzyli swoje kompozycje), a nowy bębniarz nadał brzmieniu odpowiedniego ciężaru. Wszystko było już na swoim miejscu, nadszedł zatem czas, aby podzielić się nowym projektem z resztą świata. Ich pierwszy koncert odbył się... w piwnicy Dave'a. Zgromadzona publiczność (całe pięćdziesiąt osób!) przyjęła zespół z aprobatą, co zachęciło grupę do dalszych występów. Zanim udało im się wedrzeć do klubów, grali głównie na różnego rodzaju lokalnych imprezach. W tym czasie działali pod różnymi nazwami (między innymi **F-Troop** i **Rubberband**), a szyld **Dog Eat Dog** pojawił się już w okresie kiedy do zespołu dołączył Dan Nastasi. Skład zyskał zatem imię i nowego gitarzystę, ale bardzo szybko stracił pierwszego bębniarza. Rotacje na stanowisku perkusisty miały zresztą towarzyszyć zespołowi jeszcze przez długi czas. Kiedy Brett postanowił wyjechać do San Francisco, zespół zwrócił się o pomoc do Johna Milnesa z **Mucky Pup**. Wziął on udział w nagraniu pierwszego demo zespołu, a następnie ustąpił miejsca Markowi Marri'emu. Z kolejnym perkusistą w składzie **Dog Eat Dog** zdecydowali się na ponowną wizytę w studiu nagraniowym.