Kiedy trzy piąte uznanego, doświadczonego składu rozpoczyna poboczny projekt, tym gorzej dla macierzystej kapeli. Początkowo **Strachy na Lachy** miały być tylko chwilową odskocznią od codzienności z **Pidżamą Porno** i szef obu ekip, Grabaż upierał się, że jedno nie zaszkodzi drugiemu. A jednak dziś pozostał przy życiu już tylko jeden z tych zespołów. **Strachy** narodziły się w najmniej oczekiwanym momencie i chyba sam "ojciec założyciel" nie wiedział, że sprawa rozwinie się w taki sposób. Po latach problemów, przetasowań i walki o przetrwanie, **Pidżama Porno** wreszcie doczekała się regularnej działalności, koncertów, płyt i estymy punkowego środowiska. Płyta //**Styropian**// sprzedała się nieźle i zebrała dobre recenzje, więc podbudowany tym sukcesem zespół rozpoczął prace nad jej następcą. Nowy album miał być przełomowy - pierwszy nagrywany w porządnym studiu, pierwszy powstający w Warszawie, pierwszy z kolorową okładką. Zwarta i gotowa ekipa przystąpiła do procesu twórczego pod koniec 2000 roku w Słabym Studiu na Wilanowie. Efekty przeszły ich najśmielsze oczekiwania. //**Marchef w Butonierce**// okazała się wielkim sukcesem artystycznym i komercyjnym. Zespół doczekał się prawdziwych hitów i lawinowego wzrostu popularności. Jednak jeszcze zanim to się stało, podczas nagrywania materiału zostało zasiane ziarno, które obrodziło zupełnie nowym projektem. Korzystając z wolnego czasu i znalezionego w studiu nietypowego instrumentarium, Grabaż z przypadkowymi znajomymi zapoczątkowali imprezowe jam session. W repertuarze pojawiły się między innymi utwory z dna szuflady Grabowskiego - takie, które nijak nie pasowały do stylu **Pidżamy**. Nad kierunkiem muzycznym czuwał duchowo **Manu Chao**, ówczesna wielka inspiracja Grabaża. I to granie wypadło na tyle fajnie, że coś zaczęło kiełkować. Na razie jednak nic nie zapowiadało dalszego ciągu. Wszak koncertowa machina **Pidżamy Porno** pracowała na wysokich obrotach, były różne plany...