Decyzję o karierze solowej Tony Iommi powziął w roku 1985. Niemożność znalezienia nowego wokalisty, odejście Geezera Butlera i Billa Warda spowodowały, że pozostał na pokładzie **Black Sabbath** tylko z klawiszowcem Geoffem Nichollsem. Postanowił więc rozwiązać zespół i nagrać album sygnowany własnym imieniem i nazwiskiem, na którym gościnnie mieliby się udzielać wokaliści z ówczesnej hardrockowej czołówki, między innymi Rob Halford, Glenn Hughes i Ronnie James Dio. Z ambitnych planów wówczas nic jednak nie wyszło, na przeszkodzie jak zwykle stanęły kwestie formalne. Wytwórnie płytowe, menedżerowie, generalnie papierkologia i biznes okazały się barierą dla artystycznej współpracy. Udało się jednak ściągnąć do studia Glenna Hughesa. A kiedy ten zaczął śpiewać, Iommi już wiedział, że to z nim chce nagrać ten album. We dwójkę, wspólnie z Nichollsem, a także sekcją rytmiczną z zespołu **Lity Ford** - basistą Davem Spitzem i perkusistą Erikiem Singerem - przystąpili do pracy i nagrań w Cheshire Sound Studios w Atlancie. Kiedy jednak dokonano nagrań, okazało się, że pomysł solowej kariery spotkał się z kompletnym niezrozumieniem ze strony wytwórni płytowej i menedżera **Black Sabbath**, Dona Ardena. Mimo protestów Iommiego album wydano pod groteskowym szyldem **//Black Sabbath featuring Tony Iommi//**, a zespół jako **Black Sabbath** ruszył w trasę koncertową. Katastrofalna forma Hughesa i ściągnięcie na jego miejsce Raya Gillena, spowodowały że Iommi zanim się obejrzał znów rządził **Black Sabbath**. I chwilę później znów był tylko z Nichollsem i znów szukał wokalisty... Do pomysłu na solowe granie powrócił dekadę później. Kiedy po wydaniu składanki //**The Sabbath Stones**// w 1996 roku wypełnił zobowiązania **Black Sabbath** wobec wytwórni I.R.S., postanowił ponownie spróbować połączyć siły z Hughesem. Panowie zaprosili do współpracy perkusistę Dave'a Hollanda (ex-**Judas Priest**) i klawiszowca Dona Aireya i zamknęli się w studio DEP Studios w Birmingam. Efekty nagrań nie zadowoliły jednak gitarzysty i płyta nie została wydana. Fani nie mogli jednak się z tym pogodzić i... już niedługo szeroko dostępny był nieoficjalny bootleg //**Eight Star**//, zawierający zapisy z tejże sesji. Z faktem dokonanym Iommi pogodził się kilka lat później i wydał ten materiał w roku 2004 pod szyldem **//The 1996 DEP Sessions//**. Na reedycji nie usłyszymy już jednak gry Dave'a Hollanda, którego partie zarejestrował Jimmy Copley. Powodem tej decyzji było skazanie Hollanda za przestępstwo seksualne na nieletnim...