Brytyjski wokalista rockowy, powszechnie zaliczany do ścisłej światowej czołówki w swym fachu, również autor tekstów,kompozytor, producent. Jako nastolatek epizodycznie grał z różnymi, nieznaczącymi zespołami (m.in. **Denver Mule**), ostatecznie pod koniec 1968 roku trafił do **The Skyliners**, którzy niedługo potem zmienili nazwę na **The Government** i, co ciekawe, zwrócili na siebie uwagę muzyków **Deep Purple**. Potem krótko był członkiem zespołów **Harvest**, **Rivers Invitation** i **Fabulosa Brothers**. Tak naprawdę jego kariera zaczęła się w połowie 1973 roku, kiedy to wysłał swoją taśmę poszukującemu nowego wokalisty zespołowi **Deep Purple**, w następstwie czego dostał angaż w grupie. Otworzyła się przed nim szansa zrobienia wielkiej kariery, z której skwapliwie skorzystał. W **Deep Purple** był głównym wokalistą, ale część partii wokalnych dzielił z basistą Glennem Hughesem. Co ważne, w tamtym czasie obaj młodzi muzycy świetnie się dogadywali (duży wpływ miały na to zapewne podobne funkowe, rhythm'n'bluesowe i soulowe fascynacje), a wydana na początku 1974 roku płyta **Burn** należy do grona najlepszych dokonań brytyjskiej gwiazdy hard rocka. Nieco gorzej wypadł wydany w tym samym roku **Stormbringer**, po którym zespół opuścił jego lider - Ritchie Blackmore. W tamtym czasie Coverdale i (przede wszystkim) Hughes pociągnęli **Deep Purple** w bardziej funkowo-soulowe rejony, co pogłębiło się po zatrudnieniu amerykańskiego gitarzysty Tommy'ego Bolina i wydaniu płyty **Come Taste The Band** (1975 r.). Niestety, niedługo potem zespół się rozpadł, aczkolwiek historia pokazała, że Coverdale bynajmniej źle na tym nie wyszedł. Jeszcze przed rozpoczęciem działalności solowej, David gościnnie zaśpiewał w projektach Rogera Glovera (utwór //Behind the Smile// z płyty **Butterfly Ball And The Grasshopper's Feast**, 1974 r.) oraz Eddiego Hardina (utwór //Money To Burn// z **Wizard's Convention**). Potem przyszedł czas na własną działalność i albumy, a konkretnie wydane w 1977 roku **White Snake** i rok później **Northwinds**, obie wyprodukowane przez byłego basistę **Deep Purple** Rogera Glovera (i wydane przez Purple Records) ukazujące rhythm'n'bluesowo-soulowo-funkowe fascynacje Coverdale'a. Na obu albumach wsparł go jako gitarzysta i kompozytor Micky Moody, a poza nim, zagrali na nich między innymi: basista i producent Roger Glover, klawiszowiec Tim Hinkley, perkusista Simon Phillips (na pierwszej płycie), basista Alan Spenner, perkusista Tony Newman, oraz gościnnie m.in. Ronnie James Dio i jego żona Wendy (na drugiej płycie). Płyty większego poklasku nie zyskały, Coverdale postanowił więc wrócić do działalności zespołowej i tak pod koniec 1977 roku sformował grupę **Whitesnake**. Tym razem poklasku nie brakowało, począwszy od trzeciego z kolei **Ready An' Willing** (1980 r.) każdy kolejny album oznaczał ogromny sukces grupy. Apogeum przyniosły albumy **1987** (1987 r., w USA wydany jako **Whitesnake**) i **Slip Of The Tongue** (1989 r.). Tym większy w świecie muzyki zapanował szok, gdy we wrześniu 1990 roku, po zakończeniu trasy koncertowej promującej **Slip Of The Tongue** David ogłosił, ze rozwiązuje **Whitesnake**. Złożyły się na to jego problemy osobiste i ogólne zmęczenie ciągłym życiem w trasie. Na muzyczne sceny Coverdale powrócił trzy lata później, tworząc duet z samym Jimmym Pagem, którego owocem była płyta **Coverdale & Page** z 1993 roku. Osiągnęła ona duży sukces komercyjny wchodząc do pierwszej dziesiątki list sprzedaży w wielu krajach, w tym na dwóch najważniejszych rynkach (4-te miejsce w Wielkiej Brytanii i 5-te w Stanach Zjednoczonych). Po skończonej trasie Coverdale na krótko wskrzesił **Whitesnake**. Na krótko, bo zespół rozwiązany został jeszcze w tym samym roku. Kolejna płyta **Restless Heart** miała zostać wydana jako album solowy artysty, jednak naciski wytwórni przesądziły, że wydana została pod szyldem **David Coverdale & Whitesnake**. Pod szyldem zespołu wydany został jeszcze akustyczny **Starkers In Tokyo** (1998 r.), po czym Coverdale po raz kolejny rozwiązał zespół i przystąpił do nagrywania swojej trzeciej (tym razem bezwzględnie!) solowej płyty. **Into The Light** ujrzała światło dzienne we wrześniu 2000 roku, furory jednak nie zrobiła - promujący ją singiel //Love Is Blind// przeszedł bez echa. Nie pozostało zatem nic innego jak ponownie wskrzesić **Whitesnake**, co miało miejsce w 2002 roku. Rok później pod tytułem **The Early Years** ukazały się ponownie dwie pierwsze płyty Davida: **White Snake** i **Northwinds**. **Whitesnake** wydali zaś płytę koncertową **Live In The Shadow Of The Blues** (2006 r.), wydawnictwo DVD **Live In The Still Of The Night** (2006 r.) oraz pierwszą od lat płytę studyjną **Good To Be Bad** (2008 r.). Od tego czasu zespół koncertuje, a David po chwilowej niedyspozycji (w drugiej połowie 2009 roku) wrócił do formy i zapowiada nową płytę zespołu.