- Prace nad albumem rozpoczęły się w studiu Britannia Row, jednak zrezygnowano z niego niedługo po rozpoczęciu prac, okazało się bowiem że studio to nie jest w stanie spełnić wymagań procesu nagrywania tak złożonej płyty. Później nagrywano między innymi w Los Angeles i we Francji w studio SuperBear, ponieważ grupa wyjechała z Anglii, uciekając przed olbrzymimi podatkami. Wcześniej, swoją pierwszą solową płytę nagrywał w niej David Gilmour.
- Na początku prac nad nowym albumem, Roger Waters przyniósł do studia dwa szkice koncepcyjne, zatytułowane "The Pros And Cons Of Hitch-Hiking" oraz "Bricks". Pozostałym członkom grupy pozostawił wybór jednej z nich, drugą przeznaczając na album solowy. Gilmour, Wright i Mason nie byli zachwyceni żadnym z tych pomysłów, ponieważ jednak nie mieli żadnych własnych, zdecydowali się rozpocząć pracę nad //Bricks//. **The Pros And Cons Of Hitch-Hiking** okazało się tytułem pierwszej solowej płyty Rogera Watersa, wydanej w 1984 roku.
- Pomysł na "Bricks" zrodził się z postępującego u Watersa poczucia alienacji zespołu w stosunku do publiczności, niemożności nawiązania z nią szerszego kontaktu, co muzyk szczególnie odczuwał podczas olbrzymich koncertów stadionowych, które stały się wówczas dla **Pink Floyd** niemalże chlebem powszednim. Podczas koncertu w Montrealu w 1977 roku, Waters splunął na jednego z nachalnych widzów, co spowodowało u niego olbrzymie poczucie wstydu i zrodziło pomysł oddzielania się zespołu od publiczności przysłowiowym murem.
- Producent płyty - Bob Ezrin - został ściągnięty przez Rogera Watersa, który widząc niespecjalne zainteresowanie swoimi pomysłami ze strony pozostałych członków zespołu, potrzebował kogoś, kto wraz z nim zaangażuje się w jego wizję i pomoże dokończyć dzieło. Wybór był nieprzypadkowy, Ezrin z entuzjazmem bowiem przyjął przedstawioną mu przez Watersa wizję płyty.
- Bob Ezrin miał olbrzymi wpływ na cały album, to właśnie on odpowiada za układ utworów, który słyszymy na płycie. On też namówił Watersa do zmiany wymowy tekstowej na bardziej uniwersalną, dodał wiele wątków tekstowych, odrzucił wiele utworów, które uznawał za słabe.
- Roger Waters przez wiele lat marginalizował wkład pozostałych muzyków **Pink Floyd** w ten album, utrzymując, że jest to dzieło niemalże wyłącznie jego i Boba Ezrina.
- W czasie nagrywania albumu zespół znajdował się w sporych tarapatach finansowych, bowiem firma finansowa, której powierzył swe środki, aby uniknąć olbrzymich podatków, oszukała go i doprowadziła do utraty około miliona funtów przy istniejącym wciąż musie zapłacenia olbrzymiego podatku.
- Podczas sesji dochodziło do ciągłych kłótni, szczególnie na linii Waters-Gilmour i zespół chylił się ku rozpadowi. Jednym z najbardziej przykrych wydarzeń było wyrzucenie z zespołu Ricka Wrighta. Klawiszowiec **Pink Floyd** był na wakacjach, ponieważ swoje partie miał nagrywać w określonym, późniejszym terminie. Któregoś dnia Waters jednak zażądał, aby Rick natychmiast zjawił się w studio, co wynikało z faktu, że wytwórnia płytowa obiecała grupie dodatkowy zysk, jeśli album ukaże się jeszcze w 1979 roku. Ten odpowiedział, że nie ma takiej możliwości, co rozzłościło Watersa do tego stopnia, że zażądał usunięcia go z zespołu. W przeciwnym wypadku zagroził, że wyda cały album pod własnym nazwiskiem. Dodatkowe tło konfliktu stanowił fakt, iż Wright chciał zostać uznany współproducentem albumu, mimo że nie angażował się w ten proces. Gilmour i Mason, mimo początkowego ostrego sprzeciwu tego pierwszego, zgodzili się przystać na żądanie Watersa. Ten ostatecznie zgodził się, aby Wright zagrał na płycie i podczas trasy koncertowej, jednakże jako... muzyk sesyjny.
- Okładkę **The Wall** zaprojektował Roger Waters, korzystając z pomocy karykaturzysty Geralda Scarfe'a.
- Album doczekał się ekranizacji filmowej dokonanej przez Alana Parkera z Bobem Geldofem w roli głównej, której premiera miała miejsce w 1982 roku. Film został przyjęty znakomicie i dziś cieszy się statusem klasyka, jednakże Roger Waters był początkowo wręcz nim oburzony, czemu nieraz dawał wyraz w pełnych nieprzychylnych w stosunku do reżysera słów, wywiadach.
- Taneczny rytm w //Another Brick in the Wall Part 2// jest pomysłem Boba Ezrina, który namawiał muzyków do zapoznania się z trendami ówczesnej muzyki dyskotekowej i próbę przeniesienia ich do tego utworu, chciał bowiem nadać niektórym utworom z **The Wall** bardziej komercyjnego charakteru. To także Ezrin samodzielnie poszerzył - wbrew opinii Watersa i Gilmoura - utwór o drugą zwrotkę, aby w ten sposób wydłużyć go, do "przepisowego" czasu radiowego hitu. On także wymyślił dodanie chóralnej partii śpiewanej przez dzieci. Odpowiednią grupę zebrał realizator w studio Britannia Row - Nick Griffiths. Byli to uczniowie jednej z klas z Islington Green School, gdzie Griffithsowi udało się namówić do pomysłu nauczyciela muzyki Alana Renshawa. W zamian szkoła zyskała możliwość nieodpłatnego korzystania ze studia Britannia Row. Wydany na singlu utwór stał największym przebojem w karierze **Pink Floyd**.
- Bob Ezrin jest także producentem innego hitu o "antyszkolnej" wymowie - //School's Out// Alice'a Coopera.
- W miejscu utworu //Empty Spaces// pierwotnie znajdował się utwór //What Shall We Do Now?//, który w ostatniej chwili został z albumu usunięty. Ponieważ jednak koperty płyt były już wydrukowane, pierwsze wydanie zawierało wydrukowany tekst do tego utworu.
- Według pierwotnej koncepcji utwór //Hey You// miał znajdować się zaraz po //Comfortably Numb//. Zostało to zmienione - podobnie jak w przypadku //Empty Spaces// - w ostatniej chwili, w efekcie koperta pierwszego wydania albumu zawierała również niewłaściwie umiejscowiony tekst tego utworu.
- Tytuł utworu //Vera// odnosi się do Very Lynn, angielskiej piosenkarki, popularnej w czasie II wojny światowej, szczególnie ze względu na utwór //We'll Meet Again//.
- Solo Davida Gilmoura z //Comfortably Numb// jest uznawane za jedną z solówek gitarowych wszech czasów. Powstało ono w wyniku spontanicznych improwizacji.
- **The Wall** był najlepiej sprzedającym się w roku 1980 albumem w USA oraz jest jednym z najlepiej sprzedających się podwójnych albumów wszech czasów. Do dziś sprzedało się ponad 20 milionów egzemplarzy tej płyty.
Encyklopedia Rocka
