O ile **The Soundboard Series**, także dwunastopłytowy zbiór nagrań koncertowych jest skierowany głównie do zagorzałych fanów grupy to **New, Live & Rare** śmiało można polecić wszystkim, którzy "tylko" lubią **Deep Purple**. Na zestaw składa się 6 podwójnych albumów koncertowych z różnych okresów działalności. I trzeba dodać - znakomitych albumów. Pierwsze dwa z lat 1984 i 1985 to zapisy koncertów z trasy promującej **Perfect Strangers**. Program jest niemalże identyczny jak w wypadku regularnych wydawnictw z tamtego okresu czyli **In The Absence Of Pink - Knebworth '85** i **Nobody's Perfect**. Warto jednak zapoznać się z ich zawartością, chociażby po to, żeby posłuchać koncertowych wersji //Gypsy's Kiss// czy //Under The Gun//. Same koncerty to kwintesencja **Deep Purple**. Wszystko odegrane raz rzetelnie, raz na luzie. Fani grupy wiedzą dobrze, o co chodzi. Perełką w zestawie jest zapis występu z 1987 roku, kiedy to grupa promowała **The House Of Blue Light**. Koncert naprawdę znakomity a do tego równie świetna setlista. Poza klasykami często granymi i nowymi utworami zamieszczonymi także na **Nobody's Perfect**, znaleźć tutaj można dodatkowo świetne //Speed King// czy //Call Of The Wild// oraz niesamowicie przebojowe //The Unwritten Law//. Czwarty album to zapis jednego z koncertów trasy **The Battle Rages On**, z 1993 roku. W zasadzie ta część boxu nie wyróżnia się niczym szczególnym i jeśli ktoś posiada DVD **Come Hell Or High Water** to ten album go praktycznie niczym nie zaskoczy. Dwa ostatnie albumy to już czasy Steve'a Morse'a na gitarze. Na pierwszy ogień idzie koncert z 1995 roku, czyli z okresu **Purpendicular**, także nie wnoszący niczego nowego. Wart jest kupna jednak, jeśli ktoś chce posłuchać //The Battle Rages On// bez udziału Blackmore'a. Podobnie sytuacja ma się z ostatnim elementem boxu, czyli koncertem z 2000 roku, z okresu **Abandon**. Dwie ciekawostki to wykonanie z Morsem całego //Into The Fire// oraz //Any Fule Kno That//. Podsumowując opisy poszczególnych elementów boxu i nawiązując do wstępu, powiedzieć należy, że mimo wtórności kompozycyjnej na trzech ostatnich koncertach tutaj zamieszczonych, warto zapoznać się z każdym zapisem, ponieważ są to naprawdę znakomite występy, nie wygładzone i nie zmieniane w studio, pozwalające za jednym zamachem poczuć klimat koncertów grupy od reaktywacji aż po koniec XX wieku (za wyjątkiem okresu gdy wokalistą grupy był Joe Lynn Turner, bo ten okres tu pominięto).